وقتی جنازه ای رادر داخل خاک می گذارندمن محو تماشا به خودم میگم"همه دنیا همین بود؟"
همه دنیا یک خاطره بودکه درمیان این خاک ها کنار صاحبش دفن میشود؟
می گویند اولین شخصی که هنگام مردن یک مومن می بیند امیرالمومنین است ...
این گفته همیشه درذهنم بود...تا اینکه یک بزرگی ازاقوام (بزرگ به تمام معنا)به رحمت خدا رفت.
وقتی جنازه اش رادرخانه آوردن و درنیمه های شب بالای سرشون زیارت عاشورا می خواندند
ازما خانم ها دعوت کردند تا برای وداع با ایشون بریم دور بدن پاک ایشون...نمیدونم چرا اما با همه وجود
خواستم اگر امیرالمومنین را دیدند سلام من را به ایشان برسانید ...
یک سال بعدازآن شب درعالم رویا آن بزرگواررادیدم گفتم :یادتونه درآن شبی که درخانه بودیدوما دورشما جمع
از شما چه خواستم؟؟؟؟سررا به علامت تایید تکان دادند ...
گفتم سلام من را رساندید؟
گفتند:بله ...
گفتم ...حضرت چی گفتند...
سکوت کردند...
ازخواب پریدم درست هنگام اذان صبح بود ...من فقط اشک ریختم...
من درآرزوی یک پاسخ سلام ماندم....

درانتها یک نقطه است ...نقطه ای به معنای پایان...دنیا برای هرکسی بالاخره تمام میشود.
خوشا آنکه عهد خویش را فراموش نکند...
خوشا آنکه از صابرین باشد...
خوشا آنکه همه زندگی اش متعلق به کسانی باشید که همه زندگی خودرادادندتا تو زندگی کردن بیاموزی...
جان خود...مال خود...عزیزترین های خودرا...

خدایا:من ابراهیم خلیل تو نیستم....اما به من قدرت بده اسماعیل درونم را به خاطر خواست تو ذبح کنم...
شده با اشک ...شده با بارها شکستن...اما کمکم کن ...قدرت بده...
من باید محکم باشم...چون باید برسر پیمان خویش بیاستم...