می آید ...
می آید ...
مثل بهار ...
از همه سو می آید ...
دیوار ...
یا سیم خاردار نمی داند ...
می آید...
از پای و پویه باز نمی ماند ...
آه ...
بگذار من چو قطره بارانی باشم ...
در این کویر
که خاک را به مقدم او مژده می دهد ...
یا حنجره چکاوک خردی
که ماه دی
از پونه ی بهار ...
سخن می گوید ....